หลวงพี่เล่าไว้ : ทุกข์คูณสาม

หลวงพี่เล่าไว้ : ทุกข์คูณสาม …....

.

…การเรียนรู้ที่จะอยู่กับสิ่งที่ไม่น่าพึงพอใจนั้น เป็นศิลปะแห่งการอยู่อย่างมีความสุข ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นการงานที่มาผิดเวล่ำเวลา ความพลัดพรากสูญเสีย พระไพศาล วิสาโล ท่านเล่าให้ฟังว่า

.

… “อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็จะได้เวลาเลิกงาน คุณรู้สึกครึ้มอกครึ้มใจ เพราะวางแผนจะไปดูหนังเรื่องโปรดค่ำนี้ แต่จู่ๆก็ได้รับมอบหมายให้ทำงานชิ้นหนึ่ง หัวหน้ากำชับว่าต้องทำงานให้เสร็จในวันนี้

.

… คุณหัวเสียขึ้นมาทันที เพราะรู้ดีว่างานชิ้นนี้อยู่ในความรับผิดชอบของคนอื่น แต่เขาลางานกลับบ้านไปก่อน จึงต้องกลายมาเป็นภาระของคุณ

.

…คุณรู้สึกไม่พอใจเพื่อนคนนั้นอย่างแรง ตอนเที่ยงก็ทีหนึ่งแล้วกินน้ำแต่ลืมเก็บแก้ว เลยต้องเป็นหน้าที่ของคุณ เท่านั้นไม่พอ ยังชิ่งงานชิ้นใหญ่มาให้คุณทำอีก

.

… ส่วนหัวหน้าก็ใช่ย่อยควรวางแผนงานให้ดี บ่ายนี้ทั้งบ่ายเจ้าคนนั้นว่างตลอด ก็น่าจะมอบงานนี้ให้เขาทำ แต่กลับนิ่งเฉย ครั้นเขากลับบ้านไปแล้วจึงค่อยขยับ สุดท้ายก็มาลงที่คุณ

.

… ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห ผลคือยิ่งทำงานชิ้นนั้นใจยิ่งทุกข์ พานหงุดหงิดกับงาน จนฝืดไปหมด แถมยังทำผิดพลาด งานลากยาว จนงานธรรมดากลายเป็นงานยากไป ”

.

…อันที่จริงคุณสามารถทำงานนี้อย่างมีความสุขได้ หากใจไม่ปฏิเสธหรือต่อต้านขัดขืนงานชิ้นนี้ตั้งแต่แรก ยิ่งต่อต้านยิ่งขัดขืนมากเท่าไร ใจก็ยิ่งเป็นทุกข์มากเท่านั้น

.

…เพียงคิดว่า “ไม่ไหวๆ” เท่านั้น งานเบาก็กลายเป็นงานหนักในทันที ความหนักที่เพิ่มขึ้นนั้นไม่ได้มาจากไหน แต่มาจากใจที่มีท่าทีเป็นลบต่อสิ่งนั้นนั่นเอง

.

…เก็บมาฝาก : เก็บความบางส่วนและภาพประกอบจากหนังสือ “ใจสว่าง ” จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์วงกลม