Share Line & Facebook

(more…)

(more…)

เกษียณ เขียนเหมือนนั่งอยู่ในใจ. ทบทวนห้วงเวลาที่ผ่านมาซักนิดหน่อยเถอะนะ….

หนึ่ง…เมื่อเกษียณแล้ว…คนที่ไม่ค่อยรู้จัก กลายเป็นคนไม่รู้จัก…ร้อยละ 80 ของคนรู้จัก เลื่อนชั้นกลายเป็นคนไม่ค่อยรู้จัก…ข้อดี ไม่ต้องเสียเวลาไปกับคนอื่น มีเวลาให้ตัวเองและครอบครัวมากขึ้น

สอง…หลังเกษียณ…เมื่อไม่มีคนขับรถและเลขาส่วนตัวแล้ว…ต้องกลับมาหัดทำอะไรต่อมิอะไรด้วยตัวเองอีกเยอะ…ได้ใช้เวลาที่คิดว่าเหลือมาก ให้เหลือไม่ค่อยมาก…เป็นจุดเริ่มต้นของการลอกหัวโขนชั้นแรก (more…)

วันนี้ฟังท่านสุรินทร์ พิศสุวรรณแล้วเข้าใจว่าโลกเปลี่ยน…คนเป็นครูต้องตีลังกากลับหัวคิดสอนแบบเดิมไม่ได้แล้ว

ตรงกับบทความในหนังสือ
“This is a กู” ว่า…
โลกกำลังเปลี่ยน ธุรกิจกำลังเปลี่ยน
หลายอย่างตอนนี้ มันตีลังกากลับหัวหมด
กลับหัวจนคนไทยงง และตามไม่ทัน (more…)

“โทษจากการบูชาตุ๊กตาลูกเทพ”

Wish to tell โดย อ.อัจฉราวดี วงศ์สกล
……
ไม่ใช่ตุ๊กตาลูกเทพ แต่เป็นตุ๊กตาผี
เป็นผีเร่ร่อนที่อยากเป็น Somebody
แค่เปลี่ยนคำเรียกจากผีเป็นเทพ
ก็มิอาจเปลี่ยนความจริงไปได้
เทพไม่ลดตัวมาเป็นของเล่นให้ใคร
ท่านมีศักดิ์ศรีของภูมิเทวโลก
แต่ผีเร่ร่อน ไม่มี มีแต่มาร์เก็ตติ้ง
เป็นผีชวนเชื่อ (more…)

转载文章: ส่งต่อบทความ
舌头操 惊喜! มหัศจรรย์การบริหารลิ้น
我已是耄耋之年的老人了，ฉันเข้าสู่วัยชราตอนปลายแล้ว(70-90)
到了我这个年 龄，自然毛病多多。ถึงวัยนี้ตามธรรมชาติจะมีความเจ็บป่วยต่างๆ
但是我最担心的是患上老年性痴呆，แต่สิ่งที่ฉันกังวลใจมากที่สุดก็คือการเป็นคนชราที่หลง(อัลไซเมอร์)
不但自己生活不能自理，ไม่เพียงไม่สามารถช่วยเหลือตัวเอง
还连累家人。ยังเป็นภาระให้คนในครอบครัว (more…)

อ่านกี่รอบก็ชอบอยู่ดี..
ข้อคิดดีมาก..
════ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ═════
1. เมื่อวาน
ไม่สามารถกลับไป
แก้ไขอะไรได้
จึงมีวันพรุ่งนี้
ให้เราได้ทำสิ่งดีๆต่อไป
════ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ═════
2. คนเดียวเท่านั้น
ที่จะช่วยให้คุณผ่าน
ทุกปัญหาได้
คือ “ตัวคุณ”
════ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ═════
3. เรื่องวุ่นวายบนโลก (more…)

รวม 14 ท่านอน บอกนิสัย คุณนอนกางแขนกางขา, นอนคว่ำ, นอนงอตัว, นอนละเมอ หรืออีกหลายท่านอน ก็บอกนิสัยคุณได้นะ แล้วคุณล่ะ นอนท่าไหน?…… (more…)

อย่าไปดูที่ “เรียนสูง” แค่ไหน
แต่ให้ดูที่เอาไปใช้ได้หรือเปล่า…
อย่าไปดูที่ “เก่ง” แค่ไหน
แต่ให้ดูที่แก้ปัญหาได้หรือเปล่า… (more…)

…เจอเพื่อนหลายคน บอกอยากให้เขียนเรื่องควรทำอะไรหลังเกษียณเพื่อเป็นแนวทางให้กับมือใหม่ ในฐานะที่มีประสบการณ์เกษียณมานานที่สุดในรุ่น…ก็ 16 ปีเข้าไปแล้ว เยอะเหมือนกัน…ตั้งใจมานานว่าจะเขียนเรื่องนี้ตอนเพื่อน ๆ ใกล้เกษียณซึ่งเวลานี้ก็เหมาะสม…แต่เมื่อสาระตะอย่างละเอียดแล้วก็บอกตัวเองว่าอย่าเขียนดีกว่า เพราะเขียนไปก็คงเขียนไม่จบ…เคยกำหนดโครงการแรกหลังเกษียณว่าจะเขียนเรื่องประสบการณ์ของผู้บริหารเมื่ออายุยังน้อย จนป่านนี้ก็ยังไม่ได้เริ่มต้นเลย…หลังเกษียณ แม้จะมีเวลาเยอะ แต่ต้องใช้ไปกับการลอกหัวโขนด้วยตนเองออกทีละชั้น ชั้นแล้วชั้นเล่า เป็นประสบการณ์ที่ท้าทายจนแทบไม่มีเวลาไปทำอย่างอื่น…เห็นบางคนที่ไม่เต็มใจให้ลอก เมื่อถึงเวลามันก็ต้องหลุดร่วงไปเองอย่างเจ็บปวด…ตัวผมนั้น จนป่านนี้แล้ว ยังเหลือให้ลอกอีกตั้งหลายชั้น…เรื่องนี้ยกเว้นให้กับคนที่ไม่มีหัวโขนให้ลอก…แล้วพวกเราล่ะ ใครไม่มีหัวโขนให้ลอก…จริงหรือ (more…)