ต้นโมก : โรคมาก ใช้รากโมก

… “เป็นพวงพุ่ม นุ่มพราว ขาวบริสุทธิ์ งามประดุจ บุปผา พฤกษา สวรรค์ ” อารมณ์กวีบรรเจิด เมื่อเห็นดอกโมกพริ้วส่ายตามสายลมหนาว

… ดอกโมกมีสีขาวสะอาด มองแล้วสบายตา สบายใจ พร้อมกลิ่นหอมเย็นระเรื่อ ทำให้รู้สึกสดชื่นตลอดทั้งวัน ยิ่งค่ำยิ่งหอม

… กลิ่นหอมจรุงใจแบบนี้ จึงมีคนนำดอกไปสกัดกลิ่นทำเป็นน้ำอบและน้ำปรุง ที่สำคัญส่วนต่างๆของต้นโมก ยังมีสรรพคุณทางยาช่วยบรรเทาอาการป่วยได้

… หมอยารุ่นก่อนใช้เปลือกต้นโมก แก้ไข้พิษ ช่วยให้เจริญอาหาร ดอกต้มกินเป็นยาระบาย ใบขับน้ำเหลือง เมล็ดในใช้แก้ไข้

… ” โรคมาก รากโมกต้ม กินหาย ”

… ท่านกวีสุนทรภู่ใช้เป็นบาทแรกของโครงสี่สุภาพเพื่อตอบปัญหา คนที่มาปรึกษาว่ามีโรคหลายโรครบเร้าอยู่ ทำอย่างไรจึงหาย

… ไปค้นจากประสบการณ์และตำราโบราณ ก็พบว่าคนไทยนิยมใช้รากต้นโมกรักษากันมาก รากโมกมีรสเมามัน แก้โรคผิวหนัง โรคเรื้อน คุดทะราด โรคแบบนี้ ใครเป็นก็ขยาด เข้านิยามโรคมากพอดี